Puszcza Białowieska jest jednym z ostatnich i największych bastionów populacji żubrów w Europie. Pełna majestatycznych zwierząt oaza odgrywa kluczową rolę w zachowaniu i prokreacji gatunku żubra, który jeszcze sto lat temu był na skraju wyginięcia. Na początku XIX w. zwierzęta te można było spotkać jedynie w Kaukazie… a także w Puszczy Białowieskiej.
Relikt pierwotnych krajobrazów leśnych
Puszcza Białowieska położona na pograniczu Polski i Białorusi, jest prawdziwym klejnotem w koronie europejskich lasów naturalnych. Obejmuje ona ponad 1500 km² – jest ostatnim i największym pozostałym fragmentem niegdyś rozległych nizinnych lasów, które pokrywały dużą część Europy. Charakteryzuje się niezwykłą bioróżnorodnością. Stanowi dom dla ponad 12 000 gatunków roślin i zwierząt – w tym wielu gatunków zagrożonych i endemicznych. Jest to jedyne takie miejsce na naszym kontynencie, w którym można jeszcze spotkać dzikie żubry – będące symbolem tego obszaru. Najnowsze badania i spisy populacji tych zwierząt wskazują na stopniowy wzrost liczby osobników, co jest rezultatem wieloletnich starań o ich pełną i należytą ochronę.
Puszcza Białowieska na liście światowego dziedzictwa UNESCO
Puszcza Białowieska nie tylko zachwyca swoją pierwotnością i tajemniczością, ale także stanowi ważny ośrodek badań naukowych nad naturalnymi procesami leśnymi. W 1979 roku została wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO, co podkreśla jej olbrzymią wartość w kontekście dziedzictwa przyrodniczego. Populacja żubrów w Polsce, a szczególnie w Puszczy Białowieskiej stanowi również symbol sukcesu w dziedzinie ochrony przyrody.
Najnowszy spis osobników żubra
Z informacji prasowej podanej przez Białowieski Park Narodowy wynika, że pod koniec 2023 r. populacja liczyła około 892 żubrów, a w ciągu roku urodziło się minimum 101 cieląt. Dane te oszacowano na podstawie około 170 obserwacji pochodzących z 2 dni liczenia żubrów na terenie Białowieskiego Parku Narodowego oraz nadleśnictw: Białowieża, Bielsk, Browsk, Hajnówka, Nurzec i Rudka. Zwierzęta liczono metodą tradycyjnych obserwacji z poziomu ziemi oraz przy wykorzystaniu drona. Niestety wielkość obecnej populacji oraz rozmiary terenu wykorzystywanego przez żubry nie pozwalają na policzenie żubrów co do sztuki i podanie „jedynej słusznej liczby”. Jedno jest pewne – populacja ma się dobrze.
Nieśmiały optymizm
Pomimo pozytywnych trendów w przyroście populacji specjaliści podkreślają również wyzwania, przed którymi stoi ochrona żubra. Jednym z głównych problemów jest ograniczona przestrzeń życiowa dla rosnącej populacji żubrów, co może prowadzić do konfliktów z ludźmi czy potencjalnych zagrożeń dla rolnictwa w regionie oraz kłusownictwo.
Skuteczna ochrona żubra – symbol Puszczy Białowieskiej
Rozwój populacji żubrów w Puszczy Białowieskiej jest dowodem na to, że dobrze skoordynowane działania ochronne mogą przynieść pozytywne rezultaty dla ratowania gatunków zagrożonych. W celu zapewnienia długoterminowego bezpieczeństwa dobrostanu żubrów konieczne są dalsze działania ochronne – zarządzanie siedliskami, monitoring zdrowia zwierząt oraz edukacja społeczności lokalnych. Jest to także przypomnienie o nieustającej potrzebie dbania o nasze naturalne dziedzictwo i wspierania dzikiej przyrody w jej naturalnym środowisku. Ochrona żubrów w Puszczy Białowieskiej jest doskonałym przykładem niezwykłej bioróżnorodności i olbrzymiej wartości tego wyjątkowego obszaru geograficznego.
